07 september, 2006

Hrumpf!!!

Hvaða gagn er eiginlega í því að hafa Kisupabba heima ef hann getur svo ekki hleypt mér inn þegar þess þarf? Nú er ég rennandi blautur. Og ég sem var búinn að vera svo góður við hann seinustu nótt. Þvoði honum í framan á meðan hann svaf og allt.
   Það er enginn afsökun að hann hafi verið í pyntingarklefanum að bleyta sjálfan sig. Hann á hvort sem er að hætta þeirri vitleysu. Honum væri nær að ... Er þetta blautmatur sem ég finn lykt af? Er pabbi að flá álbakkadýr fyrir mig? Nammi namm. Mjáááúúúú.......

04 september, 2006

Leiðinlegt að vera blautur.

Það er leiðinlegt að vera blautur. Mjá!
   Það ringdi og ringdi og ringdi á meðan ég var úti í dag og svo þegar ég ætlaði að fara heim þá var Kisupabbi ekkert heima. Kjánaprikið sáarna, mjá! Veit hann ekki að ég kemmst ekki inn nema hann hleypi mér inn?
   Hann kom nú á endanum. En ekki var hann neitt að flýta sér heim. Hvaða þvælingur er þetta alltaf á honum? Ef hann væri ekki svona duglegur að veiða eitthvað ætilegt í plastpokana sína værum við bræðurnir löngu búnnir að banna honum að vera á þessu flakki.
   Svo þóttist hann ekkert skilja þegar ég fór að skamma hann og kvarta yfir lélegri þjónustu. En maður mildaðist nú ögn þegar í ljós kom að hann hafði klófest þetta fína AB-mjólkurdýr. Nammi namm.
Og svo er svo notalegt að kúra hjá honum. Purrrr...

Kveðja,
Loðmundur Skuggi.

Fleiri sem kannast við þetta vandamál?

Yukk!

03 september, 2006

Það kom fólk í heimsókn.

Kisupabbi kom með eitthvað fólk í heimsókn í nótt.
   Skröggur var heima þegar það kom en leist ekkert betur á blikuna en það að hann notaði tækifærið þegar opið var fram á gang til að skjótast út. Hann ætt nú að skammast sín því hann veit það jafn vel og ég (humm... hóst... humm...) að það er stranglega bannað að fara fram á gang. Einmitt þá beið ég þægur og þolinmóður fyrir utan eftir hentugu tækifæri til að vekja athyggli á því að ég væri reyðubúinn til að koma inn aftur. Mér brá því ögn þegar hurðinn opnaðist og Skröggur skaust út. Ég var í vafa hvað skildi gera næst, hvort ég ætti ekki að rjóka á eftir Skröggi og skamma hann fyrir óþekktarskapinn þegar Kisupabbi teigði sig í mig og bar mig inn.
   Ekki minnkaði undrun mín að sjá þar fullt hús af fólki. Eftir að hafa varfærnislega kannað aðstæður úr fjarlægð sannfærðist ég um að úr því að Sessamamma væri í hópnum væri alveg á það hættandi að skoða hópinn nánar, sleikja örfáa nefbrodda og gera mig dúllulegan í von um smá klapp og knús.
   Annars er það í fréttum að Kisupabbi er búinn að vera eitthvað slappur undanfarna daga og þurfti ég að vera rosa duglegur að passa hann og hjúfra mig upp að honum svo honum yrði ekki kalt. Hann er orðinn skárri núna en það er samt öruggara að passa hann áfram.

Kveðja, Loðmundur Skuggi.